The Noble Qur'an Encyclopedia

មហាពរជ័យ(អល់ឡោះជាម្ចាស់)ដែលទ្រង់បានបញ្ចុះនូវគម្ពីរគួរអានទៅកាន់ខ្ញុំបម្រើរបស់ទ្រង់(ព្យាការីមូហាំម៉ាត់) ដើម្បីឲ្យគាត់ក្លាយជាអ្នកដាស់តឿនព្រមានសម្រាប់ពិភពលោក។

ជាអ្នកដែលការគ្រប់គ្រងមេឃជាច្រើនជាន់និងផែនដី គឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់(តែមួយគត់)។ ហើយទ្រង់គ្មានបុត្រ និងគ្មានដៃគូរួមជាមួយទ្រង់នៅក្នុងការគ្រប់គ្រងឡើយ។ ហើយទ្រង់បានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ដោយទ្រង់បានកំណត់(ក្រឹត្យក្រមរបស់វា)យ៉ាងជាក់លាក់។

តែពួកគេបានយកអ្នកផ្សេងក្រៅពីទ្រង់ធ្វើជាព្រះដែលពួកវាមិនអាចបង្កើតអ្វីមួយទាល់តែសោះ តែពួកវាទៅវិញទេដែលត្រូវបានគេបង្កើតនោះ។ ហើយពួកវាគ្មានសមត្ថភាពអាចការពារពីគ្រោះថ្នាក់ ឬផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនឯងឡើយ។ ពួកវាគ្មានសមត្ថភាពផ្តល់សេចក្តីស្លាប់ មិនអាចផ្តល់ជីវិត ហើយក៏គ្មានសមត្ថភាពក្នុងការបង្កើតឲ្យរស់សាជាថ្មីនោះដែរ។

ហើយពួកដែលគ្មានជំនឿបាននិយាយថា៖ (គម្ពីរគួរអាន)នេះ គ្មានអ្វីក្រៅពីការភូតកុហកដែលគេ(ព្យាការីមូហាំម៉ាត់)បានប្រឌិតវាឡើងនោះឡើយ ហើយមានក្រុមមួយផ្សេងទៀតជួយដល់គេប៉ុណ្ណោះ។ ជាការពិតណាស់ ពួកទាំងនោះបាននាំមកនូវការបំពាន និងពាក្យភូតកុហក។

ហើយពួកគេនិយាយទៀតថា៖ (គម្ពីរគួរអាន)ជារឿងព្រេងនិទានរបស់មនុស្សជំនាន់មុនប៉ុណ្ណោះ ដោយគាត់(ព្យាការីមូហាំម៉ាត់)បានចម្លងវា ហើយវាត្រូវបានគេសូត្រឱ្យគាត់ស្តាប់ទាំងព្រឹក ទាំងល្ងាច។

ចូរអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)ពោលថា៖ អ្នកដែលបញ្ចុះវាមក គឺជាអ្នកដែលដឹងបំផុតនូវរឿងអាថ៌កំបាំងដែលមាននៅលើមេឃជាច្រើនជាន់និងផែនដី។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់មហាអភ័យទោស មហាអាណិតស្រលាញ់បំផុត។

ហើយពួកគេ(ពួកមុស្ហរីគីន)បាននិយាយថា៖ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកនាំសារ(របស់អល់ឡោះ)រូបនេះ ចេះទទួលទានអាហារ និងចេះដើរផ្សារ(ដូចពួកយើងដែរ)ទៅវិញ? ហេតុអ្វីបានជាគេមិនបញ្ចុះម៉ាឡាអ៊ីកាត់ម្នាក់មកកាន់គាត់គាត់ដើម្បីឱ្យម៉ាឡាអ៊ីកាត់នោះក្លាយជាអ្នកដាស់តឿនព្រមានជាមួយគាត់ទៅ?

ឬក៏បញ្ចុះឱ្យគាត់នូវកំណប់ ឬក៏ផ្តល់ឱ្យគាត់មានចម្ការដែលអាចឱ្យគាត់ទទួលទានពីវា? ហើយពួកដែលបំពានបាននិយាយថា៖ ពួកអ្នក(អ្នកមានជំនឿ)មិនបានដើរតាមអ្វី ក្រៅពីបុរសម្នាក់ដែលត្រូវមន្តអាគមគេនោះឡើយ។

ចូរអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)ពិចារណាមើលចុះ ថាតើពួកគេបានលើកឧទាហរណ៍ចំពោះអ្នកយ៉ាងដូចម្តេច? ដូច្នេះ ពួកគេបានវង្វេងដោយពួកគេមិនអាចដើរនៅលើមាគ៌ា(ត្រឹមត្រូវ)នោះឡើយ។

ទ្រង់មហាមានពរជ័យដែលប្រសិនបើទ្រង់មានចេតនា ទ្រង់នឹងធ្វើឱ្យអ្នក(ព្យាការីមូហាំម៉ាត់)មាននូវអ្វីដែលល្អប្រសើរជាងនោះទៅទៀត គឺសួនដំណាំនានាដែលមានទន្លេជាច្រើនហូរកាត់ពីក្រោមវា ហើយទ្រង់នឹងបង្កើតឱ្យអ្នកមាននូវវិមាន(ដ៏ស្កឹមស្កៃ)ផងដែរ។

ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានបដិសេធនឹងថ្ងៃបរលោក។ ហើយយើងបានត្រៀមទុកសម្រាប់ជនដែលបដិសេធនឹងថ្ងៃបរលោកនូវភ្លើង(នរក)ដែលឆាបឆេះយ៉ាងសន្ធោសន្ធៅ។

នៅពេលដែលនរកបានឃើញពួកគេ(ពួកប្រឆាំង)ពីកន្លែងដ៏ឆ្ងាយ ពួកគេនឹងឮសំឡេងខឹងសម្បា និងសំឡេងគ្រហឹមយ៉ាងខ្លាំងពីនរកនោះជាមិនខាន។

ហើយនៅពេលដែលគេបោះពួកទាំងនោះទៅក្នុងកន្លែងដ៏ចង្អៀត(នៃឋាននរក)ដោយដៃរបស់ពួកគេត្រូវបានចងភ្ជាប់ទៅនឹងក(ដោយច្រវាក់) ពួកគេក៏បួងសួងឱ្យខ្លួនឯងវិនាសអន្តរាយ។

(មានគេនិយាយថា៖) នៅថ្ងៃនេះ ចូរពួកអ្នកកុំបួងសួងឱ្យខ្លួនឯងវិនាសអន្តរាយតែមួយដង។ តែពួកអ្នកត្រូវបួងសួងសុំ(ឱ្យខ្លួនឯងវិនាស)ឱ្យបានច្រើនដង(ទើបត្រូវ)។

ចូរអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)ពោលថា៖ តើ(ទណ្ឌកម្ម)ទាំងនោះល្អប្រសើរជាង ឬក៏ឋានសួគ៌ដ៏អមតៈដែលគេបានសន្យាចំពោះអ្នកដែលកោតខ្លាច(អល់ឡោះ)នោះប្រសើរជាង? វាជាការតបស្នង និងជាកន្លែងវិលត្រឡប់សម្រាប់ពួកគេ(អ្នកមានជំនឿ)។

នៅក្នុងឋានសួគ៌នោះ ពួកគេនឹងទទួលបាននូវអ្វីដែលពួកគេប្រាថ្នាជារៀងរហូត។ ហើយការសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់អ្នក គឺនឹងកើតឡើងយ៉ាងពិតប្រាកដ។

ហើយនៅថ្ងៃដែលទ្រង់ប្រមូលផ្តុំពួកគេ(ពួកមុស្ហរីគីន) និងអ្វីដែលពួកគេគោរពសក្ការៈផ្សេងពីអល់ឡោះ ពេលនោះទ្រង់នឹងសួរទៅកាន់ពួកវា(ព្រះនានា)ថា៖ តើពួកឯងឬដែលបានធ្វើឱ្យខ្ញុំបម្រើរបស់យើងវង្វេង ឬមួយពួកគេបានវង្វេងចេញពីមាគ៌ា(ដ៏ត្រឹមត្រូវដោយខ្លួនឯង)?

ពួកវាបានឆ្លើយថា៖ ព្រះអង្គមហាស្អាតស្អំ។ មិនសក្ដិសមឡើយចំពោះពួកយើងដែលយកអ្នកផ្សេងក្រៅពីព្រះអង្គធ្វើជាអ្នកគាំពារ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គបានផ្តល់ភាពសោយសុខដល់ពួកគេ និងជីដូនជីតារបស់ពួកគេ រហូតដល់ពួកគេបានភ្លេចនូវការរំឭក(ចំពោះព្រះអង្គ)។ ហើយពួកគេគឺជាក្រុមដែលវិនាសអន្តរាយ។

ជាការពិតណាស់ ពួកវាបានបដិសេធនឹងពួកអ្នក(ពួកមុស្ហរីគីន)ចំពោះអ្វីដែលពួកអ្នកបាននិយាយ។ ដូច្នេះ ពួកអ្នកមិនអាចការពារខ្លួនពីទណ្ឌកម្ម ហើយក៏មិនអាចជួយដល់ខ្លួនបាននោះដែរ។ ហើយជនណាដែលបំពានក្នុងចំណោមពួកអ្នក យើងនឹងឱ្យគេភ្លក់នូវទណ្ឌកម្មដ៏ធំធេងបំផុត។

ហើយយើងមិនដែលបញ្ជូនអ្នកនាំសារណាម្នាក់មុនអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)នោះឡើយ លើកលែងតែពួកគេចេះទទួលទានអាហារ និងចេះដើរផ្សារ(ដូចគេឯង)នោះឡើយ។ ហើយយើងបានយកពួកអ្នក(ឱមនុស្សលោក)ធ្វើជាការសាកល្បងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ថាតើពួកអ្នកចេះអត់ធ្មេត់ដែរឬទេ? ហើយព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នក ទ្រង់មហាឃើញបំផុត។

ហើយពួកដែលមិនរំពឹងថានឹងជួបយើងបាននិយាយថា៖ ហេតុអ្វីបានជាគេ(អល់ឡោះ)មិនបញ្ចុះម៉ាឡាអ៊ីកាត់មកកាន់ពួកយើង ឬឱ្យពួកយើងបានឃើញព្រះជាម្ចាស់របស់ពួកយើង(ផ្ទាល់នឹងភ្នែក)តែម្តងទៅ? ជាការពិតណាស់ ពួកគេមានភាពក្រអឺតក្រទមនៅក្នុងខ្លួនពួកគេ និងបានបំពានជ្រុលហួសហេតុបំផុត។

នៅថ្ងៃដែលពួកគេបានឃើញម៉ាឡាអ៊ីកាត់(ផ្ទាល់នឹងភ្នែក) នៅថ្ងៃនោះ គឺគ្មានដំណឹងរីករាយសម្រាប់ពួកឧក្រិដ្ឋទាំងឡាយឡើយ។ ហើយពួកគេ(ម៉ាឡាអ៊ីកាត់)បានពោលថា៖ (ឋានសួគ៌) ជាទីកន្លែងដែលត្រូវបានគេហាមឃាត់(ចំពោះពួកអ្នក)។

ហើយយើងបានត្រឡប់ទៅរកអ្វីដែលពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពីអំពើ(ល្អ) រួចយើងក៏បានធ្វើឱ្យវា(ក្លាយទៅជាអសារបង់)ប្រៀបដូចធូលីដែលរសាត់តាមខ្យល់។

នៅថ្ងៃនោះ ក្រុមអ្នកឋានសួគ៌ គឺមានកន្លែងស្នាក់នៅដ៏ល្អប្រសើរ និងមានកន្លែងសម្រាកដ៏ល្អប្រពៃបំផុត។

ហើយ(ចូរអ្នករំលឹក)នៅថ្ងៃដែលមេឃនឹងបែកចេញជាមួយនឹងដុំពពក(ដ៏សក្បុស) ហើយម៉ាឡាអ៊ីកាត់ទាំងឡាយត្រូវបានគេបញ្ចុះមកជាបន្តបន្ទាប់។

ការគ្រប់គ្រងដ៏ពិតប្រាកដនៅថ្ងៃនោះ គឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏មហាសប្បុរស។ ហើយវាជាថ្ងៃមួយដែលលំបាកជាទីបំផុតចំពោះពួកដែលគ្មានជំនឿ។

ហើយ(ចូរអ្នករំលឹក)នៅថ្ងៃដែលអ្នកបំពានខាំដៃទាំងពីររបស់ខ្លួន(ទាំងមានវិប្បដិសារី ដោយគេនិយាយថា៖) ឱអនិច្ចាខ្លួនខ្ញុំអើយ! ខ្ញុំគួរតែជ្រើសយកផ្លូវដើរតាមអ្នកនាំសារ(សាសនាឥស្លាម)។

ឱអនិច្ចាខ្លួនខ្ញុំអើយ! មិនគួរណាខ្ញុំយកបុគ្គលម្នាក់នេះ(អ្នកគ្មានជំនឿ)ធ្វើជាមិត្តជិតស្និទ្ធឡើយ។

ជាការពិតណាស់ រូបគេបានធ្វើឱ្យខ្ញុំវង្វេងចេញពីគម្ពីរគួរអាន ក្រោយពីវាបានមកដល់ខ្ញុំហើយនោះ។ ហើយស្ហៃតន គឺជាអ្នកដែលតែងបោកប្រាស់ចំពោះមនុស្សលោក។

ហើយអ្នកនាំសារ(មូហាំម៉ាត់)បាននិយាយថា៖ បរពិត្រព្រះជាម្ចាស់! ជាការពិតណាស់ ក្រុមរបស់ខ្ញុំបាននាំគ្នាបោះបង់គម្ពីរគួរអាននេះ។

ក៏ដូច្នោះដែរ យើងបានបង្កើតសម្រាប់រាល់ព្យាការីទាំងឡាយនូវសត្រូវដែលស្ថិតក្នុងចំណោមពួកឧក្រិដ្ឋជន។ គ្រប់គ្រាន់ហើយដែលព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នកជាអ្នកចង្អុលបង្ហាញ និងជាអ្នកដែលជួយ។

ហើយពួកដែលគ្មានជំនឿបាននិយាយថា៖ ហេតុអ្វីបានជាគេមិនបញ្ចុះគម្ពីរគួរអាននេះទៅឱ្យគាត់(អ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)ទាំងមូលតែម្តងទៅ? ក៏ដូច្នោះដែរ គឺដើម្បីពង្រឹងចិត្តរបស់អ្នក(ឲ្យមានភាពនឹងនរ)។ ហើយយើងបានបញ្ចុះវាម្តងបន្តិចៗដើម្បីឱ្យមានភាពងាយស្រួល(ក្នុងការយល់ និងទន្ទេញ)។

ហើយពួកគេ(ពួកមុស្ហរីគីន)មិនបាននាំមកឲ្យអ្នកនូវឧទាហរណ៍ណាមួយនោះឡើយ លើកលែងតែយើងបាននាំមកឲ្យអ្នកនូវចម្លើយដែលពិតត្រឹមត្រូវ ហើយនិងការបកស្រាយដ៏ប្រសើរបំផុត។

ពួកដែលត្រូវគេប្រមូលផ្តុំ(នៅថ្ងៃបរលោក)ដោយអូសផ្កាប់មុខទៅកាន់នរកជើហាន់ណាំ ពួកទាំងនោះ គឺមានកន្លែងដ៏អាក្រក់ ហើយឃ្លាតឆ្ងាយពីមាគ៌ា(ដ៏ត្រឹមត្រូវ)បំផុត។

ហើយជាការពិតណាស់ យើងបានប្រទានឱ្យព្យាការីមូសានូវគម្ពីរ(តាវរ៉ត) ហើយយើងក៏បានតែងតាំងបងប្រុសរបស់គាត់(ព្យាការីហារូន)ដែលនៅជាមួយគាត់នោះជាជំនួយការផងដែរ។

ហើយយើងបានមានបន្ទូលថា៖ ចូរអ្នកទាំងពីរធ្វើដំណើរទៅកាន់ក្រុមដែលបដិសេធនឹងបណ្តាភស្តុតាងទាំងឡាយរបស់យើងចុះ។ រួចមក យើងក៏បានបំផ្លាញពួកគេឱ្យវិនាសសាបសូន្យ។

ហើយចំពោះក្រុមរបស់ព្យាការីនួហ នៅពេលដែលពួកគេបានបដិសេធនឹងបណ្តាអ្នកនាំសារទាំងឡាយ យើងក៏បានពន្លិចពួកគេ(ក្នុងទឹកជំនន់) ហើយយើងបានយកពួកគេធ្វើជាមេរៀនមួយសម្រាប់មនុស្សលោក។ ហើយយើងបានត្រៀមទុកសម្រាប់ពួកដែលបំពាននូវទណ្ឌកម្មដ៏ឈឺចាប់បំផុត។

ហើយ(យើងក៏បានបំផ្លាញ)ក្រុមអាទ ក្រុមសាមូទ និងក្រុមរ៉ស(ជាក្រុមរបស់ព្យាការីស៊្ហូអែប) ព្រមទាំងប្រជាជាតិជាច្រើនទៀតនៅរវាងពួកទាំងនោះផងដែរ។

ហើយរាល់ៗ(ក្រុមទាំងនោះ) យើងក៏បានលើកនូវឧទាហរណ៍ជាច្រើនបញ្ជាក់ដល់ពួកគេផងដែរ។ ហើយរាល់ៗ(ក្រុមទាំងនោះ) យើងបានបំផ្លាញឱ្យវិនាសសាបសូន្យ។

ហើយជាការពិតណាស់ ពួកគេ(ពួកមុស្ហរីគីន)បានឆ្លងកាត់ភូមិស្រុកមួយ(ក្រុមព្យាការីលូទ)ដែលត្រូវបានបំផ្លាញដោយភ្លៀងដុំថ្ម។ តើពួកគេមិនបានឃើញភូមិស្រុកនោះទេឬ? ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេមិនធ្លាប់រំពឹងថា នឹងមានការបង្កើតឱ្យរស់ឡើងវិញនោះឡើយ។

ហើយនៅពេលដែលពួកគេបានឃើញអ្នក(ព្យាការីមូហាំម៉ាត់) ពួកគេតែងចំអកឱ្យអ្នក(ដោយនិយាយថា៖) តើម្នាក់នេះឬដែលអល់ឡោះបានតែងតាំងជាអ្នកនាំសារនោះ?

ជាការពិតណាស់ រូបគេស្ទើរតែធ្វើឱ្យពួកយើងងាកចេញពីព្រះនានារបស់ពួកយើងទៅហើយ ប្រសិនបើពួកយើងមិនអត់ធ្មត់លើ(ការគោរពសក្ការៈចំពោះ)វាទេនោះ។ ពួកទាំងនោះគង់តែនឹងដឹងជាមិនខាន នៅពេលដែលពួកគេបានឃើញទណ្ឌកម្ម(ផ្ទាល់នឹងភ្នែក) ថាតើនរណាដែលវង្វេងជាងគេពីមាគ៌ា(ត្រឹមត្រូវ)នោះ?

តើអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)បានឃើញដែរឬទេ អ្នកដែលយកទំនើងចិត្តរបស់ខ្លួនធ្វើជាព្រះនោះ? ដូច្នេះ តើអ្នកជាអ្នកដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះរូបគេឬ?

ឬមួយអ្នកគិតថា ភាគច្រើននៃពួកគេស្តាប់(ដោយទទួលយក) ឬក៏ចេះត្រិះរិះពិចារណាឬ? ពិតណាស់ ពួកគេគ្មានអ្វីក្រៅពីដូចសត្វធាតុនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេវង្វេង(ពីមាគ៌ាត្រឹមត្រូវ)ជាងនោះទៅទៀត។

តើអ្នកមិនបានឃើញទេឬ ថាតើព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នកទ្រង់បន្លាយស្រមោលយ៉ាងដូចម្តេច? ប្រសិនបើទ្រង់មានចេតនា ទ្រង់នឹងឲ្យវានៅនឹងមួយកន្លែងជាមិនខាន។ បន្ទាប់មក យើងបានធ្វើឲ្យព្រះអាទិត្យជាសញ្ញាសម្គាល់របស់វា(ស្រមោល)។

បន្ទាប់មក យើងបានដកយកស្រមោលនោះមកកាន់យើងបន្តិចម្តងៗ(អាស្រ័យទៅតាមដំណើរព្រះអាទិត្យ)។

ហើយទ្រង់ជាអ្នកដែលបានបង្កើតពេលយប់សម្រាប់ពួកអ្នកជាការបិទបាំង បង្កើតការគេងជាការសម្រាក ហើយទ្រង់បានបង្កើតពេលថ្ងៃដើម្បីជាការស្វែងរកការទ្រទ្រង់ជីវិត។

ហើយទ្រង់ជាអ្នកដែលបញ្ជូនខ្យល់ជាដំណឹងល្អ(ថានឹងមានភ្លៀងធ្លាក់)ដែលជាក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់។ ហើយយើងបានបញ្ចុះពីលើមេឃមកនូវទឹកភ្លៀងដ៏ជ្រះស្អាត។

ដើម្បីយើងធ្វើឱ្យដីដែលគ្មានជីជាតិមានជីជាតិឡើងវិញតាមរយៈទឹកភ្លៀងនោះ។ ហើយយើងក៏បានផ្តល់វាទៅដល់ដល់សត្វពាហនៈ និងមនុស្សលោកជាច្រើនដែលយើងបានបង្កើតផងដែរ។

ហើយជាការពិតណាស់ យើងបានចាត់ចែងវា(ទឹកភ្លៀង)រវាងពួកគេដើម្បីឱ្យពួកគេយកវាធ្វើជាមេរៀន។ ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សលោកភាគច្រើន គឺគ្មានអ្វីក្រៅពីការប្រឆាំងនោះឡើយ។

ហើយប្រសិនបើយើងមានចេតនា យើងពិតជានឹងបញ្ជូនទៅកាន់ភូមិស្រុកនីមួយៗនូវអ្នកដាស់តឿនព្រមាន(អ្នកនាំសារ)ម្នាក់ជាមិនខាន។

ដូច្នេះ ចូរអ្នកកុំគោរពតាមពួកប្រឆាំងឲ្យសោះ តែអ្នកត្រូវតស៊ូជាមួយពួកគេតាមរយៈវា(គម្ពីរគួរអាន)នូវការតស៊ូមួយដ៏ខ្លាំងក្លា។

ហើយទ្រង់ជាអ្នកដែលបានធ្វើឱ្យសមុទ្រពីរនៅជាប់គ្នា ដោយមួយជាទឹកសាបឆ្ងាញ់ពិសារ និងមួយទៀតប្រៃល្វីង។ ហើយទ្រង់បានធ្វើឱ្យមានរបាំងមួយដែលខ័ណ្ឌចែករវាងវាទាំងពីរ និងរារាំងវាទាំងពីរ(មិនឱ្យជ្រាបចូលគ្នា)។

ហើយទ្រង់ជាអ្នកដែលបានបង្កើតមនុស្សលោកពីទឹកកាម ហើយបានបង្កើតឲ្យគេមានជាសាច់សាលោហិត និងសាច់ថ្លៃ។ ហើយព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នក គឺមានអានុភាពបំផុត។

តែពួកគេ(ពួកប្រឆាំង)បែរជាគោរពសក្ការៈអ្នកផ្សេងក្រៅពីអល់ឡោះនូវអ្វីដែលមិនអាចផ្តល់ផលប្រយោជន៍ ហើយក៏មិនអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់អ្វីសោះដល់ពួកគេទៅវិញ។ ហើយអ្នកប្រឆាំង គឺជាអ្នកដែលជួយ(ស្ហៃតន)ប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់របស់គេ។

ហើយយើងមិនបានបញ្ជូនអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)មកឡើយ លើកលែងតែដើម្បីជាអ្នកផ្តល់ដំណឹងរីករាយ និងជាអ្នកដាស់តឿនព្រមានប៉ុណ្ណោះ។

ចូរអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)ពោលថា៖ ខ្ញុំមិនសុំពីពួកអ្នកនូវការតបស្នង(កម្រៃ)ណាមួយចំពោះវា(ការផ្សព្វផ្សាយសារ)នោះឡើយ លើកលែងតែជនណាដែលចង់ប្រកាន់យកនូវមាគ៌ាឆ្ពោះទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់របស់គេប៉ុណ្ណោះ។

ហើយចូរអ្នកប្រគល់ការទុកចិត្តទៅលើអ្នកដែលមានជីវិតអមតៈគ្មានថ្ងៃស្លាប់ចុះ ហើយអ្នកត្រូវលើកតម្កើងដោយការសរសើរចំពោះទ្រង់។ គ្រប់គ្រាន់ហើយដែលទ្រង់ជាអ្នកដឹងបំផុតចំពោះបាបកម្មនៃខ្ញុំបម្រើទាំងឡាយរបស់ទ្រង់។

(ទ្រង់)ជាអ្នកដែលបានបង្កើតមេឃជាច្រើនជាន់ និងផែនដី ព្រមទាំងអ្វីៗដែលនៅចន្លោះវាទាំងពីរក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយថ្ងៃ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់គង់លើអារ៉ស្ហ។ (ទ្រង់)ជាព្រះជាម្ចាស់ដ៏មហាសប្បុរស។ ដូច្នេះ ចូរអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)បួងសួងសុំពីទ្រង់ដែលជាអ្នកមហាដឹងបំផុតនោះចុះ។

ហើយនៅពេលដែលមានគេនិយាយទៅកាន់ពួកគេ(ពួកគ្មានជំនឿ)ថា៖ ចូរពួកអ្នកក្រាបស៊ូជោតចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដ៏មហាសប្បុរស ពួកគេតបថា៖ តើព្រះជាម្ចាស់ដ៏មហាសប្បុរសនោះជាអ្វី? តើពួកយើងក្រាបស៊ូជោតទៅចំពោះអ្វីដែលអ្នកបានប្រើពួកយើង(ឱ្យស៊ូជោតទៅកាន់)ឬ? ហើយវាបានធ្វើឱ្យពួកគេកាន់តែឃ្លាតឆ្ងាយ(ពីការមានជំនឿ)ថែមទៀត។

ទ្រង់មហាមានពរជ័យដែលបានបង្កើតនូវតារានិករជាច្រើននៅលើមេឃ និងបានបង្កើតនៅលើមេឃនោះផងដែរនូវព្រះអាទិត្យ និងព្រះចន្ទដែលបញ្ចេញពន្លឺ(ដែលទទួលបានពីព្រះអាទិត្យ)។

ហើយទ្រង់ជាអ្នកដែលបានបង្កើតពេលយប់និងពេលថ្ងៃឲ្យផ្លាស់វេនគ្នា សម្រាប់ជនណាដែលចង់យកធ្វើជាមេរៀន ឬក៏ចង់ដឹងគុណ(ចំពោះអល់ឡោះ)។

ហើយបណ្តាខ្ញុំបម្រើនៃព្រះជាម្ចាស់ដ៏មហាសប្បុរសនោះ គឺបណ្តាអ្នកដែលធ្វើដំណើរនៅលើផែនដីដោយឱនលំទោន។ ហើយនៅពេលដែលពួកល្ងង់ខ្លៅនិយាយ(អសុរស)ទៅកាន់ពួកគេ ពួកគេតបទៅវិញដោយពាក្យសម្តីល្អៗ។

និងបណ្តាអ្នកដែលចំណាយពេលវេលានៅពេលយប់ដើម្បីស៊ូជោត និងឈរ(ប្រតិបត្តិសឡាត)ចំពោះព្រះជាម្ចាស់របស់ពួកគេ។

និងបណ្តាអ្នកដែលបួងសួងសុំថា៖ បរពិត្រព្រះជាម្ចាស់នៃយើងខ្ញុំ! សូមព្រះអង្គមេត្តាបញ្ចៀសយើងខ្ញុំពីទណ្ឌកម្មនៃនរកជើហាន់ណាំផងចុះ។ ពិតប្រាកដណាស់ ទណ្ឌកម្មរបស់វា គឺមានជានិរន្តរ៍។

ពិតប្រាកដណាស់ វាជាទីលំនៅ និងជាកន្លែងស្នាក់អាស្រ័យដ៏អាក្រក់បំផុត។

និងបណ្តាអ្នកដែលនៅពេលណាដែលពួកគេចំណាយទ្រព្យសម្បត្តិ គឺពួកគេមិនខ្ជះខ្ជាយពេក ហើយក៏ត្បិតត្បៀតពេកនោះដែរ។ តែពួកគេចំណាយដោយសមរម្យ។

និងបណ្តាអ្នកដែលមិនបួងសួងសុំពីអ្នកផ្សេងរួមជាមួយនឹងអល់ឡោះ ហើយពួកគេមិនសម្លាប់ជីវិតដែលអល់ឡោះទ្រង់ដាក់បម្រាមឡើយ លើកលែងតែដោយមូលហេតុត្រឹមត្រូវ ហើយពួកគេក៏មិនប្រព្រឹត្តអំពើហ្ស៊ីណានោះដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែជនណាហើយដែលប្រព្រឹត្តនូវអំពើទាំងនោះ ពួកគេនឹងទទួលនូវបាបកម្ម។

រូបគេនឹងត្រូវគេបន្ថែមទណ្ឌកម្មទ្វេដងនៅថ្ងៃបរលោក។ ហើយគេនឹងស្ថិតក្នុងទណ្ឌកម្មដ៏អាម៉ាស់នេះជាអមតៈ។

លើកលែងតែជនណាដែលបានសារភាពកំហុស និងមានជំនឿ ហើយបានសាងទង្វើកុសលវិញប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកទាំងនោះ គឺអល់ឡោះជាម្ចាស់នឹងផ្លាស់ប្តូរអំពើអាក្រក់របស់ពួកគេទៅជាអំពើល្អវិញ។ ហើយអល់ឡោះជាម្ចាស់មហាអភ័យទោស មហាអាណិតស្រលាញ់បំផុត។

ហើយជនណាដែលបានសារភាពកំហុស និងបានសាងទង្វើកុសល ពិតប្រាដកណាស់ រូបគេបានសារភាពកំហុសចំពោះអល់ឡោះដ៏ត្រឹមត្រូវ។

និងបណ្តាអ្នកដែលមិនធ្វើសាក្សីកុហក។ ហើយនៅពេលដែលពួកគេដើរឆ្លងកាត់ក្រុមដែលធ្វើទង្វើឥតប្រយោជន៍ គឺពួកគេឆ្លងកាត់ដោយថ្លៃថ្នូរ(មិនចូលរួមជាមួយពួកគេឡើយ)។

និងបណ្តាអ្នកដែលនៅពេលណាដែលមានគេរំឭកពីបណ្តាវាក្យខណ្ឌនៃព្រះជាម្ចាស់របស់ពួកគេ គឺពួកគេមិនធ្វើជាថ្លង់ ធ្វើជាខ្វាក់នោះឡើយ។

និងបណ្តាអ្នកដែលបួងសួងថា៖ បរពិត្រព្រះជាម្ចាស់នៃយើងខ្ញុំ! សូមព្រះអង្គមេត្តាប្រទានដល់យើងខ្ញុំនូវភរិយា និងកូនចៅរបស់យើងខ្ញុំដែលជាទីគាប់ចិត្ត(សម្រាប់យើងខ្ញុំ)ផង ហើយសូមព្រះអង្គមេត្តាឲ្យយើងខ្ញុំក្លាយជាអ្នកដឹកនាំសម្រាប់អ្នកដែលកោតខ្លាចផងចុះ។

បណ្តាអ្នកទាំងនោះ ពួកគេនឹងត្រូវគេតបស្នងនូវកន្លែងដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត(ក្នុងឋានសួគ៌)ដោយសារតែអ្វីដែលពួកគេបានអត់ធ្មត់។ ហើយនៅក្នុងនោះ ពួកគេត្រូវបានគេ(ម៉ាឡាអ៊ីកាត់)ទទួលស្វាគមន៍ និងទទួលបាននូវសុវត្ថិភាព។

ពួកគេស្ថិតនៅទីនោះជាអមតៈ។ ជាទីលំនៅ និងជាកន្លែងស្នាក់អាស្រ័យដ៏ប្រសើរបំផុត។

ចូរអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)ថា៖ ព្រះជាម្ចាស់របស់ខ្ញុំមិនខ្វល់នឹងពួកអ្នកនោះឡើយប្រសិនបើគ្មានការបួងសួងរបស់ពួកអ្នកទេនោះ។ ជាការពិតណាស់ ពួកអ្នកបានបដិសេធ(នឹងអ្នកនាំសារ)។ ដូច្នេះ ទណ្ឌកម្មជានិរន្តរ៍(នឹងធ្លាក់ទៅលើពួកអ្នក)ជាមិនខានឡើយ។